Acht maanden geleden kochten wij
een huis. En sinds deze week wonen we in dat nieuwe huis, ik kan het bijna niet geloven! Acht maanden lang hebben we er elk vrij moment doorgebracht, want we verbouwden voor het grootste deel zelf. Het huis werd bijna volledig uiteengehaald en terug opgebouwd. Mijn lief is gelukkig erg handig: hij is decorbouwer, heeft enorm veel materiaalkennis én eigen machines om mee aan de slag te gaan. Bovendien zit er bij het huis een gigantische werkplaats (het was een schrijnwerkers-atelier). En bovenal: hij had een berg goesting om zich hierin vast te bijten. We moeten het huis nog helemaal inrichten, maar ik geef jullie nu alvast een kleine rondleiding.
De woonkamer en keuken, voor.
Het waren allebei donkere en benauwde ruimtes, die door de vorige eigenaar nogal beroerd verbouwd werden (al geldt dat in zowat het hele huis). De schouw werd afgebroken, de doorgang naar de keuken werd opengebroken, en de onhandige en onpersoonlijke keuken werd met liefde gedemonteerd.
De woonkamer en keuken, na.
Onze keuken is een oude American Kitchen, ontworpen door
Raymond Loewy. Hij ontwierp deze keukens in 1953, en ze werden de jaren die volgden geproduceerd. Op
Marktplaats kom je ze af en toe tegen. In ons huis in Amsterdam hadden we al enkele American Kitchen-kasten. We kochten er nog enkele bij om de puzzel compleet te maken. Het was een opknap-project: de onderdelen waren smerig en afgeleefd, de deuren hingen scheef en de werkbladen hadden verschillende kleuren. Gelukkig is zowat elk onderdeeltje van deze keukens nog steeds te bestellen.
Wij lieten de kastdeurtjes zandstralen en poedercoaten (RAL 1018), en kochten nieuwe mipolam voor de werkbladen. Dit 40 à 50 jaar oude besje is helemaal klaar voor een nieuw leven! Dat ze hier en daar een 'krasje op haar ziel' heeft, maakt haar alleen maar mooier.
De bank is een
vierzit van Sissy Boy. Wij kochten deze enkele maanden geleden tweedehands, al is dat er écht niet aan te zien.
Op de hele benedenverdieping ligt Marmoleum van
Forbo. Marmoleum is een ecologisch product, en is onzettend fijn en 'warm' om op te leven. We kozen voor een grijze tint met oker en gele vlekjes. Het zijn precies de tinten van onze keuken en bank.
De tafel erfde ik van mijn grootouders. Ik heb er altijd van gedroomd om hem in huis te nemen, en kijk nu! Hij staat hier te blinken!
De kamers boven, voor.
Op de eerste verdieping zijn er vier kamers: aanvankelijk waren het stuk voor stuk lelijke en slecht geschilderde ruimtes.
De kamers boven, na.
Wit is altijd schoon. Het was een verademing om de muren te transformeren van kleurboek naar wit.
Ook de vloeren ondergingen hetzelfde proces. Onder de vinyl vloerbekleding bleek grenenhout te liggen. Die schuurden we op, en kregen enkele lak-lagen.
Dit is onze kamer. Het lampje kreeg ik jaren geleden voor mijn verjaardag van mijn lief. Hij maakte het zelf, het werd helemaal opgebouwd uit bijzondere voorwerpen.
♥
Mijn naaikamer bevindt zich momenteel ook op het eerste verdiep. Ooit verhuis ik naar de tweede verdieping, dat wordt mijn heiligdom. Ooit hé, want voorlopig hebben we even onze buik vol van verbouwen.
Nona's kamer is kamer drie. Meer dan een bed, een wobbel XL en een schaap is er momenteel nog niet. Maar ideeën zijn er gelukkig zat!
In kamer vier komen alle kleerkasten, zodat deze niet in de slaapkamers hoeven.
De badkamer is nog niet af. Vergeef het ons dus als we komende weken een beetje stinken.
En er is nog wel meer niet: vensterbanken, gordijnen, kastruimte, plinten, deurlijsten... Maar we zijn ontzettend dankbaar dat we hier wonen. En wij zien vooral wat er wél is.
We slaagden er in om op een heel goedkope manier te verbouwen. Enerzijds door vrijwel alles zelf te doen. Anderzijds door gebruik te maken van tweedehandsmaterialen en tweedehandstoestellen. Zo kochten wij vrijwel alles via Marktplaats, 2dehands of via outlets. Dat kon enkel en alleen omdat we het hele proces zelf in de hand hadden en omdat er tijd was.
Rest mij enkel nog hulde. Hulde aan dat lief van mij, die zich maandenlang in het zweet heeft gewerkt. Het was, vooral fysiek, een enorme uitputtingsslag, maar hij heeft nauwelijks geklaagd. En hulde aan onze familie en vrienden, die ons -met een groot of klein gebaar- bijstonden als de nood het hoogst was. Duizend hartjes!
